Rozdział 9

„Hidan i Kakuzu”

Namito i członkowie Akatsuki przez chwilę mierzyli się wzrokiem. Nagle blondyn pojawił się przed swoimi podopiecznymi przyjmując postawę obronną.

-Sensei! Co robimy?!- zapytała Sakura

-Jedyne co możecie zrobić to…

-Co?!- zapytali wszyscy jednocześnie

-Uciekać…

Po twarzach Geninów można było wywnioskować, że są zaskoczeni taką odpowiedzią.

-Uciekać…?- powtórzył Uzumaki- Dlaczego?

-Ta dwójka zabiję was w kilka sekund- odpowiedział stanowczo blondyn- To nie jest wasz poziom dzieciaki…

-Ale!

-Nie ma żadnego ale Naruto! Macie biec w stronę Konohy… ja postaram się ich tu zatrzymać. Gdy skończę to do was dołączę!

-Heej!- krzyknął Hidan- Skończyliście już te pogaduszki? Pora umierać!

-A liczyłem na udany dzień…- wyszeptał sam do siebie Namikaze- Biegnijcie! Już!

Namito wyczuł odpowiedni moment na wydanie rozkazu, gdyż sekundy później musiał zablokować atak wyznawcy Jashina. Blondyn, mimo siły uderzenia, pewnie stał na nogach. Po chwili odskoczył, złożył pieczęcie, i wystrzelił w stronę członka Brzasku potężną kule ognia.

Okazało się jednak, że to za mało, gdyż ten był tylko lekko spopielony. Do Hidana powoli podszedł Kakuzu.

-Nie ma czasu na zabawy… jeżeli chcemy coś za niego dostać musimy się pośpieszyć…

-Mów sobie co chcesz… jak go trafisz to powiem, że jesteś dobry. Ten człowiek jest najszybszy na świecie!

-Tylko patrz…

Namikaze w czasie gdy jego oponenci wymieniali zdania, porozrzucał po okolicy swoje kunaie. Nie miał zamiaru popełnić błędu z walki z Orochimaru.

-„Cholera… Nie jest dobrze… Całonocna podróż daję się we znaki… Muszę z nimi jeszcze trochę powalczyć…”- pomyślał blondyn- „Mam pewien pomysł…”

Namito wyjął dwie bomby dymne i zaatakował. Był to trochę szaleńczy atak frontalny, który dla kogoś mniej zwinnego zakończył by się śmiercią, ale tego wymagał plan.

Po chwili takiej walki został odesłany trzydzieści metrów do tyłu potężnym łączonym ciosem Hidana i Kakuzu. Nagle dookoła niego pojawiło się mnóstwo dymu, dzięki czemu był zupełnie niewidoczny. Po kilku sekundach wyskoczył z niego blondyn szarżując na wyznawcę Jashina. Ten wziął tylko wielki zamach i metr przed sobą przeciął Namikaze w pół…

-To koniec…

Nagle Namito zniknął w kłębie dymu ukazując kunai. W tym samym momencie z zasłony wyleciał drugi kunai którego celem był Kakuzu. Błyskawicznie koło pierwszego z nich pojawił się prawdziwy Namikaze z dwoma Rasenganami. Jednym z nich trafił centralnie w tors Hidana, który pod wpływem siły techniki przeleciał kilkanaście metrów, łamiąc przy okazji kilka drzew.

Jego partner zorientował się o co chodzi, jednak było już za późno. Wszystko było idealnie zgrane w czasie, więc gdy kunai był przed nim, koło niego pojawił się blondyn, traktując go tak samo jak poprzednika.

-„To by było chyba na tyle… Oni powinni być już daleko stąd, a ci dwaj raczej się za nami w pościg nie  rzucą…”- pomyślał Namito, ciężko dysząc. Miał już niewielki zapas chakry, na dodatek był bardzo zmęczony.

-Kakuzu… urwało mi nogę. Zrób coś z tym…

-Zamknij się! Jak mogliśmy się dać tak zaskoczyć… takiemu szczeniakowi! Zapłaci mi za to…

-Przepraszam, że wam przerywam…- wtrącił się nagle Namikaze- Ale mam dla was prezent pożegnalny!- krzyknął i rzucił w ich kierunku kilkanaście kunai z wybuchowymi notkami.

-Sukin…

Hidan nie zdążył dokończyć, gdyż nastąpiła eksplozja.

Namito zaś lekko kulejąc, powoli oddalił się od tego miejsca. Spojrzał jeszcze na budynek punktu wymiany i na zdziwione i przerażone twarze jego pracowników.

-Ci panowie pewnie jeszcze was odwiedzą! Radzę być miłym…!- krzyknął do nich i zniknął w żółtym błysku.

Genini z Naruto na czele od miejsca walki dzieliło już dobre kilkanaście kilometrów. Nagle koło Uzumakiego pojawił się ich Sensei. Cała trójka momentalnie stanęła, a Sasuke wyglądał, jakby zobaczył ducha…

-Ale szybko biegacie…- orzekł blondyn siadając jednocześnie na ziemi.

-I jak?! I jak?! Skopałeś im tyłki?!- krzyczał Naruto

-Powiedzmy… choć było blisko abym przegrał… gdyby nie dali się zaskoczyć… A zresztą opowiem wam w drodze do Konohy… dajcie mi tylko odetchnąć…

-A nie możesz nas tam przenieść?- zapytał Sasuke- Skoro możesz teleportować się na takie odległości…

-Nie mam tyle chakry…- odpowiedział spokojnie Namikaze- Siebie może i jeszcze by mi się udało, ale trzy dodatkowe osoby… nie tym razem!

-Ahh…- cała trójka westchnęła na myśl, że czeka ich jeszcze trochę marszu.

Po 30 minutach Namito zarządził, że ruszają dalej. Do Konohy dotarli po zmroku…

-Możecie iść do domów… ja zajmę się resztą… i prawdopodobnie wyląduje w szpitalu… ale co tam! Odpocznę sobie!- oznajmił radośnie blondyn, i skierował się w stronę centrum wioski- Narka!

-Taa...- westchnął Naruto- Co o nim sądzicie?

-Skoro dał radę dwóm członkom Akatsuki w pojedynkę to musi być bardzo silny…- odpowiedziała Sakura- Po za tym jest bardziej wesoły niż Kakashi… no i się nie spóźnia!

-Racja…- przyznał Sasuke.

-A więc tą sensacją kończymy dzisiejszy dzień! Dobranoc!- krzyknął Uzumaki i ruszył w stronę swojego domu.

Po chwili pozostała dwójka uczyniła to samo.

Tym czasem w gabinecie Tsunade…

-Hidan i Kakuzu? Ten Kakuzu? On walczył z moim dziadkiem…

-Też tak słyszałem. Nie pokazali nic specjalnego… nie pozwoliłem im na to. Gdyby się rozkręcili mogłoby się to dla mnie źle skończyć… Na pewno są bardzo silni.

-W to nie wątpie… W Brzasku są sami tacy ludzie… No cóż… Raport napiszesz mi w szpitalu. Zostawię cie na obserwacje, trzeba też sprawdzić tą nogę i opatrzyć rany… Po jutrze wyjdziesz!

-Wiedziałem, że tak będzie…



Krócej niż poprzednio, ale są pewne czynniki które na to wpłynęły. Mam nadzieję, że się spodoba! Oceniajcie, krytykujcie, pytajcie i do następnego! :)